Postoje mnoge vrste koje se nazivaju crvendaćima, kao što je proljetni kos ili druge ptice koje, kako im ime kaže, imaju crvene ili narandžaste grudi. Međutim evropski crvendać će biti protagonista ovog unosa kako bi saznao o njegovom izgledu, ponašanju, kako se hrani, kako se razmnožava, između ostalog.
evropski crvendać
Obično je poznat kao erithacus rubecula kao crvendać ili evropski crvendać, na bilo koji način pripada porodici Muscicapidae i redu Passeriformes (red koji uključuje više vrsta ptica od ostalih, više od polovine), naziva se evropskim crvendać jer je svojom rasprostranjenošću zahvatio čitavu Evropu kontinenta i tu se zadržava tokom cijele godine. On putuje, ali ostaje u sjevernoj Evropi, a ako se odmakne malo dalje od kuće, to će otići na sjeverozapad afričkog kontinenta.
Ova vrsta je povezana sa bogom groma u nordijskoj mitologiji: Thorom, jer je za ovo božanstvo sveta ptica. To ga uranja u simboliku unutar britanske kulture koja ga čini protagonistom priča i pjesama koje slušaju djeca. Da je u davna vremena, otprilike od sredine 19. stoljeća pa nadalje, ova ptica vezana za Božić i njen lik se može vidjeti na mnogim čestitkama, razglednicama i božićnim proizvodima koji se šalju ili koriste u to vrijeme.
Ovakav odnos sa ovom prazničnom sezonom je zbog činjenice da su poštari Engleske, Škotske i Velsa (sve Velike Britanije) koji su nosili pisma na odredište koristili uniformu koja je imala oko na jakni, crvendać se počeo pojavljivati na karte kao amblem poštara koji su se zvali «Robins». Za 2015. ova ptica je proglašena za nacionalnu pticu iako je samo pitanje ozvaničenja glasanjem koje ju je predložilo za nacionalnu pticu prije mnogo godina.
Čak iu drugim religioznim pričama ova ptica ima prisustvo povezano sa saosećanjem nakon što se verovalo da je pevala u uho Isusu kada je bio razapet, u to vreme ova ptica je imala samo smeđe tonove na telu, ali su joj prsa pocrvenela od krv Hristova koja ga je okaljala. Druga priča kaže da su mu grudi te boje zbog vatre koja ga je spalila dok je nosio vodu dušama koje su bile u čistilištu.
Osim toga, ona predstavlja i nadu kao što golub predstavlja mir, ali sva ova simbolika i tradicija oko ptice nije spriječila da se lovi i jede, mnogi ljudi koji su to činili ukazuju da je njen pad nježan i liče na to sa golubom koji je prijatan za nepce.
Njegova kulturna prisutnost ne prestaje samo na tome, razne institucije i organizacije koriste imidž ove ptice da predstavljaju svoje klubove i održavaju crvenu i bijelu boju u skladu. U sportu postoji nekoliko organizacija koje su je uzele kao amblem jer je ova ptica i simbol agilnosti. Takođe je bila inspiracija pesnicima i pojavljivala se u njihovim delima.
U Belgiji organizacija za zaštitu ptica LRBPO ga ima kao dio svog logotipa, au Francuskoj je korištena za poštansku marku. Od kada se prvi put spominje 1758. godine, ova ptica je dio tradicije nekoliko evropskih zemalja. Ranije je rod kojem je pripadao uključivao i druge ptice koje se nazivaju i crvendaćima, ali su ih njihove razlike razdvajale u različite rodove i porodice.
Da kreirate svoje ime ženski crvendać a mužjaci su analizirani i njihova narandžasta prsa su dovela do toga da se zovu crvendać. Međutim, ova ptica kada je držana u zatočeništvu nazvana je ljudskim imenima kao što su Robin, Robinet, Robert i Ruddock. U literaturi se nije zvao evropski crvendać već engleski crvendać, a pominju se i drugi poput francuskog, talijanskog, španjolskog ili njemačkog crvendaća koje su bile ptice koje su imale druge boje.
Zapravo se zvao na razne načine, ali crvendać je oduvijek bio nešto uobičajeno u denominacijama, kao i u rodu Erithacus kojem pripada zajedno sa Ptica rugalica i druge vrste.
Podvrste
Što se tiče podvrste ove ptice, devet ih je otkriveno na različitim mjestima na kontinentu:
- Erithacus rubecula balcanicus: Ova podvrsta je viđena na Balkanskom poluostrvu i čuva se tokom cele godine u zapadnoj Turskoj.
- Erithacus rubecula hyrcanus: Čuvani u sjevernom Iranu i također su viđeni na južnom Kavkazu, ovi crvendaći su velike veličine i donekle se razlikuju od ostalih podvrsta koje treba spomenuti.
- Erithacus rubecula melophilus: Britanska ostrva su dom ove vrste crvendaća i takođe u severnoj Evropi, posebno u Skandinaviji.
- Erithacus rubecula rubecula: Nalazi se u Maroku (na severozapadu), u regionu Azora, na Madeiri i Kanarskim ostrvima, a ostrva na kojima živi tokom cele godine su: El Hijera, La Palma i La Gomera. Ovo je glavna ili nominalna vrsta.
- Erithacus rubecula superbus: Može se naći na Tenerifima (Kanarsko ostrvo).
- Erithacus rubecula marionae: Prvi put je viđen na ostrvima Gran Canaria i trenutno tamo i dalje živi.
- Erithacus rubecula tataricus: Veliki, raznobojni crvendaći koji pripadaju ovoj podvrsti mogu se vidjeti na azijskom kontinentu, posebno u zapadnom Sibiru.
- Erithacus rubecula valens: Vraćajući se u Evropu, na jednom od njenih poluostrva zvanom Krim, postoje brojni crvendaći koji su takođe veliki poput tataricusa i hirkana.
- Erithacus rubecula witherbyi: Konačno, crvendać, koji ima manja krila od ostalih podvrsta, može se vidjeti u južnoj Španjolskoj i na drugim mjestima kao što su Maroko, Alžir, Sardinija, Afrika (sjeverozapadna), između ostalih.
Svi se oni drže u relativno malim populacijama i na ovaj ili onaj način su nazvani po mjestima gdje su viđeni. Iako su neke znatno veće od drugih, svima su zajedničke grudi u nijansama crvene ili narandžaste.
Ukazano je da se i druge vrste ptica nazivaju crvendaćima, a jedna od njih je američki crvendać Turdus migratorius. Odlikuju se svojom veličinom, ali im narandžasta prsa toliko liče na njih da ih naučnici previše povezuju. Američki crvendaći žive u Velikoj Britaniji, a drugi crvendaći kao što su Turdus drozdovi žive u Južnoj i Centralnoj Americi. U svakom slučaju, iako izgledaju vrlo slično, zapravo se ne smatraju podvrstama.
Canary robin
Od navedenih podvrsta, marionae i superbus su one koje se najviše razlikuju od ostalih (osim crvendaća hyrcanus), ove dvije podvrste se jako razlikuju od ostalih sedam jer imaju bijeli obrub oko oka, crvenu boju ili Narandžasta na prsima je mnogo intenzivnija nego kod drugih podvrsta, a crvena u tom dijelu je odvojena sivom linijom smeđom ostatkom tijela, a na dijelu trbuha imaju i bijelu boju. veoma je upečatljivo.
Ove ptice, kao što je naznačeno, nalaze se na Tenerifima i Gran Kanariji, gdje su držane oko 2 miliona godina i početkom tog vremena već su se razlikovale od ostalih evropskih crvendaća. Ova razlika u izgledu pripisuje se njihovom migracije na ova ostrva. Čak i između ove dvije podvrste, nastoji se identificirati koja se od njih mnogo više razlikuje od ostalih.
Marionae i superbus crvendaći su znatno veći od takozvanog Erithacus rubecula witherbyi, ali oni sa Gran Canarie imaju nešto kraća krila od onih koji se nalaze na Tenerifima i mnogo su mlađi od njih.
Robin i elektromagnetna polja
Nešto sasvim neobično kod ove vrste ptica je njihov instinkt koji im, čini se, omogućava da osete magnetsko polje planete, druge ptice takođe imaju taj instinkt ili kako se to naziva "unutrašnji kompas" koji im omogućava da prežive noću, posebno one koje migriraju u ovo doba dana. Robinovi su jedna od onih noćnih ptica selica, iako se smatraju dnevnim, zato je njihova osjetljivost na magnetsko polje i njihov vid vrlo korisni.
Kada su blizu elektromagnetnih polja, oni imaju tendenciju da postanu dezorijentisani, primer za to su one koje emituju radio i oprema za nadzor. Provedeno je nekoliko eksperimenata kako bi se promatralo ponašanje oko orijentacije ovih ptica kada su u kavezima blizu zemlje ili daleko od nje.
Karakteristike
Glava, lice i prsa ovih ptica su narandžaste, a ne crvene, dok su mlade nemaju stvarno narandžasta prsa već su smeđe boje i imaju malo narandžastog ili crvenog perja, na trbuhu imaju upadljivo bijele boje i noge su smeđe boje, kljun kao i oči su mu crni. Neke karakteristike su:
- Tijelo mu je okruglo i ima duge noge, crne i plavkasto-sive oči na vratu, leđima i donjem dijelu grudi.
- Teška je između 16 i 22 grama i ima između 12,5 i 14.0 centimetara, što je čini malom pticom.
- Neke mogu biti smeđe i bijele s narandžastim mrljama, ali one mogu izblijedjeti tokom vremena.
Ponašanje
Crvenkarica se smatra dnevnom pticom, iako obično migrira samo noću i lovi noću gdje joj svjetlost mjeseca ili električni uređaji omogućavaju da vidi mnogo bolje. Danju su također aktivne, ali se u ova dva aspekta smatra i noćnim, u lovu na druge ptice uživaju više opreza od ostalih malih ptica i izgleda da se ne boje životinja poput divljih svinja i drugih vrsta koje traže hranu na tlo..
Međutim, evropski crvendać, iako oprezan, izuzetno je agresivan i kada je u pitanju teritorijalna borba, može žestoko ubijati mužjake koji žele da zauzmu njihovu teritoriju. Ne samo da postaju agresivni da brane svoj dom, oni izgleda vole da napadaju manje ptice bez razloga ili sebe kada ih vide na površinama koje odražavaju njihovu sliku. Ovo posljednje se često viđalo i zbog čega su mnogi od njih umirali kao odrasli.
Što se tiče njegove reakcije na ljude, evropski crvendać ne izgleda baš strašno i vidjelo se kako pažljivo izgleda kada ljudi kopaju zemlju, takođe kopaju da bi pronašli gliste.
Zato se vezuje za baštovane za njihov rad na zemlji, a između ovih radnika i ovih ptica postoji i tradicionalan odnos. Osim toga, crvendaći se često viđaju u baštama (zapravo u cijeloj Evropi) jer su im omiljena mjesta za hranu, razumljivo je jer postoje brašnari ili gliste koje su dio njihove prehrane.
Obično se drže skoro cijele godine kod kuće jer zaista ne odolijevaju niskim temperaturama, pa se smatraju domaćim pticama koje se tu drže da se hrane a ne uginu, znajući da je njihova smrtnost u velikom broju proizvod više faktora. . Tokom boravka kod kuće zabavljaju se gledajući baštovane kako oru zemlju, agresivno brane svoju teritoriju i traže hranu da bi imali rezervu za zimu.
Ne samo da su mužjaci crvendaća ti koji žestoko brane svoju teritoriju, već su za to zadužene i ženke jer, kako su one tako poznate ptice, ne mogu dugo biti bez teritorije. Drugi uzrok smrti je nedostatak teritorije, pa to objašnjava agresivnost i energiju kojom brane svoj dom.
Kada ne brane svoju teritoriju, obično šetaju baštama velikih i malih gradova u kojima zimuju, dok su tokom ljeta najčešće u šumama, živicama i na mjestima gdje je gusto šipražje. Njihova omiljena mjesta za spavanje su bršljan i žbunje, iako ponekad grade svoja gnijezda da provedu noći kada ne love. Postoje određene lokacije u Evropi na kojima ove ptice borave u blizini ljudskog prisustva tokom cijele godine.
Što se njihovog životnog vijeka tiče, bitna je stvar a to je da tokom prve godine na svijetu mnogi od njih umiru i zato je prosječan životni vijek 1 godinu i nešto više otprilike, međutim, ako ne umru u tom vremenu mogu navršiti 19 godina. Jasno je da se moraju pažljivo čuvati u veoma hladnim sredinama jer ne odolijevaju niskim temperaturama, a pored toga još jedan uzrok smrti je parazit koji se zove "buva iz močvara".
Hrana
Zabilježeno je da ove ptice u jesen i zimu u većoj količini jedu paukove i crve, kao i komadiće voća, sjemenki i bobica koje narod Evrope stavlja na dohvat ruke. Ostatak godine mogu da jedu crve brašnare, sjemenke, orašaste plodove i hranu koju im daju ljudi, kao što su krušne mrvice, puter, meso (veoma masno), krompir, kikiriki, grožđice, insekti, zobene pahuljice, voće i ostalo. Općenito, hranu obično pronalaze na tlu.
Stanište ptice crvendać
Gore je spomenuto da je evropski crvendać jedan od ptice koje ne lete preko dugih teritorija da bi migrirali tokom cijele godine, oni naseljavaju veći dio evropskog kontinenta od Evroazije do Zapadnog Sibira, Alžira, Azora i Madeire. Oni također žive u Irskoj i tamo borave, ali uglavnom oni koji su mužjaci, ženke imaju tendenciju da putuju na jug kada će emigrirati.
Oni koji žive u Skandinaviji migriraju u Zapadnu Evropu i Veliku Britaniju kako se zima približava, ali imaju tendenciju da migriraju uglavnom u Sjevernu Afriku od septembra do aprila. Takođe često idu u Francusku kada je zima. Ove ptice su pokušane da žive u Australiji i severnoameričkim gradovima, ali nijedna od porodica koje su preseljene nije preživela.
Reprodukcija
Mužjak evropskog crvendaća može se držati sam cijelu zimu i jesen, drže se na udaljenosti od ženki, a oni od njih u to vrijeme. sezona od razmnožavanje kod ptica ove vrste počinje u martu za one koji žive u Velikoj Britaniji ili Irskoj, kada ostanu u paru obično traže razna mjesta da se sklone i naprave gnijezdo. Grade ih travom, lišćem, perjem ili mahovinom i oblažu ih nekoliko puta da izdrže pet ili šest jaja koja ženke polože.
Ova jaja su obično bijela, bež ili krem boje sa smeđim mrljama i crvenim tonovima. Zapravo, kada se rode imaju smeđe mrlje po cijelom tijelu i nakon tri mjeseca počinju da rastu narandžasto perje na donjem dijelu brade, sve dok im se to perje ne proširi po grudima i do trenutka kada se rode odrasli već imaju karakteristična crvena prsa.